1. Dążność do wzbogacania się przez pracę zawsze były siłą rozwoju cywilizacji. Bóg bowiem dał człowiekowi nakaz „czynienia sobie ziemi poddaną” i pobłogosławił mu w jego trudzie. Jak powiedział Jan Paweł II „dobra materialne służą nie tylko używaniu, ale także wytwarzaniu nowych dóbr. Człowiek ma do tego prawo, a nawet moralny obowiązek wytwarzania nowych dóbr dla siebie i dla drugich tak, aby całe społeczeństwo stawało się zasobniejsze — aby mogło bytować w sposób bardziej godny ludzkich istot” (Białystok, 5.06.1991). Są jednak środki bogacenia się, które są niemoralne. Aby bronić człowieka przed nimi, Bóg dał człowiekowi przykazanie „nie kradnij”. Jakich czynów zabrania to przykazanie? Co jest, a co nie jest kradzieżą?

2. Kradzież polega na przywłaszczeniu dobra drugiego człowieka wbrew racjonalnej woli właściciela. Katechizm Kościoła Katolickiego zastrzega, że „nie mamy do czynienia z kradzieżą, jeśli przyzwolenie może być domniemane lub jeśli jego odmowa byłaby sprzeczna z rozumem i z powszechnym przeznaczeniem dóbr. Ma to miejsce w przypadku nagłej i oczywistej konieczności, gdy jedynym środkiem zapobiegającym pilnym i podstawowym potrzebom (pożywienie, mieszkanie, odzież...) jest przejęcie dóbr drugiego człowieka i skorzystanie z nich” (KKK 2048).

3. W Katechizmie Kościoła Katolickiego znajdujemy przestrogę przed czynami, które choć mogą nie być osądzane przez prawo cywilne, to jednak są wykroczeniem przeciw temu przykazaniu. Dotyczy to „umyślnego zatrzymywania rzeczy pożyczonych lub przedmiotów znalezionych, oszustwa w handlu, wypłacania niesprawiedliwych wynagrodzeń, podwyższania cen wykorzystującego niewiedzę lub potrzebę drugiego człowieka”. Niemoralna jest „spekulacja, która polega na sztucznym podwyższaniu ceny towarów w celu osiągnięcia korzyści ze szkodą dla drugiego człowieka; korupcja, przez którą wpływa się na zmianę postępowania tych, którzy powinni podejmować decyzje zgodnie z prawem; przywłaszczaniei korzystanie w celach prywatnych z własności przedsiębiorstwa; źle wykonane prace, przestępstwa podatkowe, fałszowanie czeków i rachunków, nadmierne wydatki, marnotrawstwo. Świadomewyrządzanie szkody własności prywatnej lub publicznej jest sprzeczne z prawem moralnym i domaga się odszkodowania” (KKK 2409).

Znaczna część życia gospodarczego i społecznego zależy od umów o kupnie lub sprzedaży, umowy o wynajmie lub o pracę. „Obietnice powinny być dotrzymywane i umowy ściśle przestrzegane, o ile zaciągnięte zobowiązanie jest moralnie słuszne” – czytamy w Katechizmie (KKK 2410). Sprawiedliwość „domaga się ochrony praw własności, spłaty długów i dobrowolnego wypełnienia zaciągniętych zobowiązań” (KKK 2411). Dopuszczenie się niesprawiedliwości wymaga zwrotu właścicielowi skradzionego dobra bądź innego wyrównania wyrządzonej szkody (por. KKK 2412).

W zakres przykazania „nie kradnij” wchodzi także nieuczciwe wykorzystanie ludzkiej słabości do gier hazardowych, która może prowadzić do pozbawiania człowieka i jego rodziny podstawowych środków do życia (por. KKK 2413).

Wreszcie „siódme przykazanie zakazuje czynów lub przedsięwzięć, które prowadzą do zniewolenia ludzi, do poniżania ich godności osobistej, do kupowania ich, sprzedawania oraz wymiany, jakby byli towarem” (KKK 2414).